Η ΚΑΡΠΟΥΖΑ

Ένα ζευγάρι ανέβαινε για καλοκαιρινές διακοπές στο Καρπενήσι, μπαϊλντισμένοι από τη ζέστη και τη ζωή στη πόλη. Η γυναίκα λέει στον άντρα: «Αγάπη μου, λέω τώρα στις διακοπές μας, για να τις χαρούμε ακόμα περισσότερο να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας: Θα βλέπουμε τα πράγματα θετικά σε ότι μας συμβαίνει, θα ανακαλύπτουμε έτσι την χαρούμενη και αισιόδοξη πλευρά της ζωής, θα βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο αντί για μισοάδειο. Τι λες;» -«Γιατί όχι;» απάντησε ο συνήθως κατσούφης σύζυγος.

Η ΠΤΗΣΗ

«Κυρά Μάρθα, που το ψώνισες αυτό το γαλόπουλο; Αυτό το τελευταίο που όλο πέφτει και είναι σα ζαβλακωμένο;» είπαν τα άτακτα παιδιά γελώντας, που φαινόταν μόνο η σειρά από τα κεφάλια τους στο πάνω μέρος του φράχτη. Η κυρά Μάρθα τα κοίταξε με απόγνωση. «Σίγουρα κάτι έχουν σκαρώσει αυτοί οι μικροί διάβολοι με τα γαλόπουλά μου, αλλά πάλι, αυτό το τελευταίο γαλόπουλο μήπως είναι μια παραξενιά της φύσης; Δε μοιάζει με τα υπόλοιπα, αλλά ίσως με το καιρό να διορθωθεί η κατάσταση».

Η ΤΟΥΦΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ

Ο Μπετόβεν, αυτός ο μεγάλος συνθέτης είχε πολλούς θαυμαστές στη Βιέννη. Ανάμεσα τους και μία γριά κόμισσα, πλούσια και λάτρης της μουσικής του. Αυτή η κυρία πέρα από το ενδιαφέρον της για τον Μπετόβεν ήθελε διακαώς κάτι περισσότερο: Ήθελε να έχει στη κατοχή της κάτι προσωπικό από τον μεγάλο μουσουργό. Κάτι που θα είχε μόνο αυτή. Συγκεκριμένα ήθελε μία τούφα από τα μαλλιά του.

Ο ΣΚΥΛΑΚΟΣ

Ήταν κάποτε ένας πιστός σκυλάκος. Ήταν το καλύτερο τσοπανόσκυλο του κτηνοτρόφου που τα καλοκαίρια τα περνούσε στις κορυφές των Ευρυτανικών βουνών και το χειμώνα κάτω στο χωριό. Προσαρμοσμένος να ακολουθάει το κοπάδι, έκανε τη ζωή του αφεντικού του πολύ εύκολη. Ώσπου μια μέρα ο κτηνοτρόφος αποφάσισε να πάρει ένα πολύχρωμο παπαγάλο για συντροφιά, ο οποίος όμως ήταν ένα πολύ μαυρόψυχο πουλί.