Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ






«Τι έκανε λέει, ο γιός μου έγινε με τη θέλησή του ένας φτωχοκαλόγερος από αυτούς που τρώνε κάθε μέρα χυλό;» -«Ναι Μεγαλειότατε αυτή είναι η αλήθεια» απάντησε ο Νιουκ ο αρχηγός της σωματοφυλακής του Πρίγκιπα, καθώς έδινε αναφορά στον Αυτοκράτορα της Κίνας για το ταξίδι που έκανε ο Πρίγκιπας Σεκ στα βόρεια της χώρας, με σκοπό να γίνει ο καλύτερος ξιφομάχος.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ





Ο Πρίγκηπας Σεκ αναζήτησε τον Δάσκαλο του Ξίφους. Ο ήλιος ήδη είχε ανεβεί ψηλά στο μοναστήρι, όταν ξύπνησε, και ο Πρίγκηπας ένιωθε ότι επιτέλους είχε βρει τον Δάσκαλο που πάντα έψαχνε. «Που θα βρω τον Δάσκαλο;» ρώτησε το καλόγερο που ήταν συνοδός του. «Ο Δάσκαλος μου παρήγγειλε ότι σας περιμένει στον Κύκλο των Πολεμιστών» ήταν η απάντηση. Ο Πρίγκηπας αφού έφαγε κάτι πρόχειρο, ζώστηκε την χρυσή αρματωσιά του και το εξαίσιο ξίφος του και συνοδευόμενος από την ακολουθία του, είκοσι επίλεκτους σωματοφύλακες ξεκίνησε.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Ο ΞΙΦΟΜΑΧΟΣ





Μια φορά και έναν καιρό, στη μακρινή Κίνα γεννήθηκε ο τελευταίος γιος του Αυτοκράτορα. Ο πατέρας του ήταν ήδη πολύ μεγάλος για παιδιά, αλλά αυτό το παιδί ήταν σίγουρα κάτι ξεχωριστό για την Αυτοκράτειρα. Αυτή, μία μέρα πριν γεννήσει, ονειρεύτηκε το αγόρι της να χειρίζεται με μοναδικό τρόπο το σπαθί, και μετά να φεύγει μακριά. –«Ώστε έτσι, θα αποκτήσουμε ένα γιο ξιφομάχο» είπε ο Αυτοκράτορας όταν του εξιστόρησε το όνειρο η γυναίκα του. -«Εγώ, θα τον προτιμούσα λόγιο ή ποιητή, ή πάντως οτιδήποτε θα τον κράταγε κοντά μου, είναι βλέπεις το στερνοπαίδι μου», απάντησε η μητέρα του.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ







«Άγγελε, υποψιάζομαι ότι όλα αυτά που μαθαίνει κανείς στην εκπαίδευση του είναι άχρηστα, και το σκεπτικό μου για αυτό είναι ότι τελειώνοντας τόσες τάξεις, τόσα μαθητοχρόνια, ανακαλύπτεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα αυθεντικό, ξεχωριστό, μεγαλειώδες. Περιμένεις να πιάσεις στη καλύτερη περίπτωση (στο παρελθόν) μία θεσούλα, αισθάνεσαι ότι δεν έχεις μάθει κάτι πραγματικό για τη ζωή, δεν μπορείς να κουμαντάρεις τις σχέσεις σου, να έχεις ενδιαφέροντα, να έχεις μία αυθεντική ζωή.»

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΚΑΡΥΔΙΑ





Σε ένα απομακρυσμένο Ευρυτανικό χωριό ζούσε ένας Αλβανός μετανάστης. Τα μεροκάματα πια σπανίζανε, οπότε για να μη κάθεται σπίτι άπραγος συνήθιζε ο φίλος μας να κάνει βόλτες στα περίχωρα του χωριού. Αυτό που του κίνησε τη περιέργεια ήταν ένα χωράφι στα περίχωρα του χωριού με καρυδιές. Όποτε κι αν περνούσε, δεν είχε δει ποτέ άνθρωπο σε αυτό το απομακρυσμένο χωράφι.

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ








Μια φορά και ένα καιρό, μαζεύτηκαν οι εκπρόσωποι από όλες τις θρησκείες του κόσμου, σε μία προσπάθεια να γεφυρώσουν αυτά που τους χωρίζουν, γιατί σίγουρα αν μπορούσαν να κατέληγαν σε μία κοινή συμφωνία, αυτό θα ήταν για όφελος όλων των ανθρώπων. Μαζεύτηκαν λοιπόν και προσπάθησαν να μιλήσουν από κοινού. Ο κάθε ένας όμως έλεγε τα δικά του, και δεν παραδεχόταν τίποτα στο τρόπο λατρείας του άλλου. Σύντομα λοιπόν επεκράτησε ένα χάος παρόμοιο με αυτό που έγινε τότε στη Βαβέλ.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

ΦΩΤΕΙΝΟ ΟΝΕΙΡΟ





«Άγγελε, μου είπες ότι μας περιμένουν θαυμαστά πράγματα. Θα ξεφύγουμε από τη φτώχεια, τη πείνα, τους πολέμους; Θα πάνε επιτέλους οι σημερινοί κυβερνώντες σπίτι τους, θα γίνουμε ελεύθεροι, θα μάθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, θα μάθουμε τη πραγματική μας ιστορία; Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που θα έχουμε; Μα… γιατί γελάς, τι είπα που είναι τόσο αστείο;»

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑΝΕ....
























Τι καλά που θα ‘τανε, αν σταματούσαμε να ακολουθάμε τους δόκτορες, τους σοφούς και τις αυθεντίες και ακολουθούσαμε τα μικρά παιδιά…

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΡΗΜΙΤΕΣ








Ένας αναζητητής της αλήθειας, ο Πέτρος, ρώτησε τους συγχωριανούς του που άραγε υπάρχει κάποιος σοφός άνθρωπος, που θα μπορούσε να του δείξει το δρόμο για το Θεό. Του είπαν τότε ότι υπάρχει ένας Ερημίτης, που όλοι τους αναγνώριζαν σαν Άγιο άνθρωπο και που βρισκόταν σε ένα βουνό πέρα από κει που χάνεται ο ήλιος. Ο Πέτρος ξεκίνησε να βρει αυτόν τον Ερημίτη με την ελπίδα ότι θα είχε να του πει κάτι συνταρακτικό.

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Η ΚΑΡΠΟΥΖΑ





Ένα ζευγάρι ανέβαινε για καλοκαιρινές διακοπές στο Καρπενήσι, μπαϊλντισμένοι από τη ζέστη και τη ζωή στη πόλη. Η γυναίκα λέει στον άντρα: «Αγάπη μου, λέω τώρα στις διακοπές μας, για να τις χαρούμε ακόμα περισσότερο να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας: Θα βλέπουμε τα πράγματα θετικά σε ότι μας συμβαίνει, θα ανακαλύπτουμε έτσι την χαρούμενη και αισιόδοξη πλευρά της ζωής, θα βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο αντί για μισοάδειο. Τι λες;» -«Γιατί όχι;» απάντησε ο συνήθως κατσούφης σύζυγος.

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Η ΠΤΗΣΗ





«Κυρά Μάρθα, που το ψώνισες αυτό το γαλόπουλο; Αυτό το τελευταίο που όλο πέφτει και είναι σα ζαβλακωμένο;» είπαν τα άτακτα παιδιά γελώντας, που φαινόταν μόνο η σειρά από τα κεφάλια τους στο πάνω μέρος του φράχτη. Η κυρά Μάρθα τα κοίταξε με απόγνωση. «Σίγουρα κάτι έχουν σκαρώσει αυτοί οι μικροί διάβολοι με τα γαλόπουλά μου, αλλά πάλι, αυτό το τελευταίο γαλόπουλο μήπως είναι μια παραξενιά της φύσης; Δε μοιάζει με τα υπόλοιπα, αλλά ίσως με το καιρό να διορθωθεί η κατάσταση».

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Η ΤΟΥΦΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ





Ο Μπετόβεν, αυτός ο μεγάλος συνθέτης είχε πολλούς θαυμαστές στη Βιέννη. Ανάμεσα τους και μία γριά κόμισσα, πλούσια και λάτρης της μουσικής του. Αυτή η κυρία πέρα από το ενδιαφέρον της για τον Μπετόβεν ήθελε διακαώς κάτι περισσότερο: Ήθελε να έχει στη κατοχή της κάτι προσωπικό από τον μεγάλο μουσουργό. Κάτι που θα είχε μόνο αυτή. Συγκεκριμένα ήθελε μία τούφα από τα μαλλιά του.

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Ο ΣΚΥΛΑΚΟΣ




Ήταν κάποτε ένας πιστός σκυλάκος. Ήταν το καλύτερο τσοπανόσκυλο του κτηνοτρόφου που τα καλοκαίρια τα περνούσε στις κορυφές των Ευρυτανικών βουνών και το χειμώνα κάτω στο χωριό. Προσαρμοσμένος να ακολουθάει το κοπάδι, έκανε τη ζωή του αφεντικού του πολύ εύκολη. Ώσπου μια μέρα ο κτηνοτρόφος αποφάσισε να πάρει ένα πολύχρωμο παπαγάλο για συντροφιά, ο οποίος όμως ήταν ένα πολύ μαυρόψυχο πουλί.

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Η ΔΑΣΚΑΛΑ





Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η νέα Δασκάλα του σχολείου, η κυρία Τζοβάνα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ένα παιδί ήταν διαφορετικό και της προξενούσε απέχθεια.

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

ΟΙ ΔΥΟ ΔΑΣΚΑΛΟΙ





(συνέχεια από τον Πρίγκιπα του Σκότους)

Την ώρα που ο Πρίγκιπας του Σκότους σήκωνε το σπαθί του, για να χτυπήσει το στόχο του, ο καλόγερος, το Φωτεινό Μονοπάτι, τον κοίταξε. Το κοίταγμα αυτό ήταν ένα εντελώς διαφορετικό βλέμμα, που δεν σταμάτησε στα μάτια του άλλου αλλά μπήκε μέσα του, σταμάτησε το χρόνο και γέμιζε με φωτεινές εικόνες και σύμβολα τον Πρίγκιπα. Ο Πρίγκιπας, ανίκανος να αντιδράσει σε αυτή την επίσκεψη του Φωτός, τρέκλισε αδύναμα και του έπεσε το σπαθί στο πάτωμα. Δεν μπορούσε καν να κάθεται όρθιος, έτσι έπεσε και αυτός στο πάτωμα.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ





Το δεύτερο παιδί του Σιωπηλού Σύννεφου το πήρε ένας κακούργος που κατευθύνθηκε στη Σαγκάη, τη πιο πολυάνθρωπη πολιτεία της Κινέζικης θάλασσας. Ο κακούργος πήγε στη πιο σκοτεινή συμμορία του υποκόσμου, αυτή του Μαύρου Δράκου. Εκεί πούλησε το παιδί σε μία άσχημη μονόφθαλμη γριά. Αυτή το πήρε σε μία τρώγλη όπου ήταν και άλλα παιδιά διαφόρων ηλικιών. Τα μεγάλωνε η γριά και άλλα θα πήγαιναν για πούλημα, άλλα θα γίνονταν ζητιάνοι, άλλοι κλέφτες, άλλοι δολοφόνοι και κακούργοι. Από μικρό το παιδί είχε ένα πολύ σκοτεινό βλέμμα, που πάγωνε τα υπόλοιπα παιδιά, έτσι ονομάσανε το παιδί Πρίγκιπα του σκοταδιού.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ





Τα δύο παιδιά που έφερε στο φως το Σιωπηλό Σύννεφο, είχαν μία ξεχωριστή μοίρα το καθένα. Το πρώτο παιδί το πήρε ένας καλόγερος από τα μοναστήρια του Θιβέτ. Το αγόρι μεγάλωνε στο μοναστήρι, σε αυτό το ασκητικό περιβάλλον, με δασκάλους του τους σοφότερους μοναχούς, αλλά και τη Φύση γύρω του. Έλαβε το όνομα Φωτεινό Μονοπάτι και σιγά-σιγά διαμόρφωνε το χαρακτήρα του. Αφού διάβασε τα βιβλία του μοναστηριού, αφού μίλησε με τους σοφούς μοναχούς, αφού έμαθε όλα τα τυπικά του μοναστηριού, ζήτησε και άλλα από τον ηγούμενο.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΤΟ ΣΙΩΠΗΛΟ ΣΥΝΝΕΦΟ



Μια φορά και έναν καιρό, στη μακρινή Κίνα, ένα κορίτσι γεννήθηκε σε μία φτωχή οικογένεια. Ήταν ολοφάνερο διαφορετική, απόμακρη. Δεν μπορούσε να μάθει τη γλώσσα, δεν μπορούσε να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Την έβλεπαν να κάθεται στη Φύση και να κλαίει συνεχώς, την έβλεπαν να ξεπορτίζει το βράδυ από το σπίτι και να βλέπει τα αστέρια, ξαπλωμένη στα χωράφια. Σιωπηλό Σύννεφο ήταν το όνομά της.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Η ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ





Μου φάνηκε δύσκολο να πιστέψω ότι αξίζω την παράδεισο
Όσο δεν ήξερα να μιλάω, την θυμόμουν, και όταν έμαθα, την ξέχασα

Πάντα όμως μέσα μου κάτι έλειπε, και μόνο η μοναξιά ήταν απέραντη
Στον κόσμο της λάσπης, που ύφαινα τα εφήμερα σχέδια μου

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΘΑΛΗ



Μια φορά και έναν καιρό, ο Θαλής ο Μιλήσιος αποφάσισε να πάει ένα ταξίδι στον τότε γνωστό κόσμο, για να αποκτήσει γνώση και εμπειρία. Ο ίδιος ήταν έμπορος, έτσι θα μπορούσε αναζητώντας τη γνώση ενδεχομένως να αποκομίσει και κάποιο κέρδος. Γιατί καλό να ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα, καλό να αναπτύσσεις την επιστήμη, συναρπαστικό και ενδιαφέρον να ξεπερνάς τα όρια των δυνατοτήτων σου, αλλά πάντα υπάρχει και η ανάγκη να καλύπτεις τις ανάγκες σου.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ







Δεχτήκαμε στα παλιά μαθητικά μας χρόνια μία επιστήμη, όχι γιατί την πειραματιστήκαμε, αλλά γιατί αυτή ήταν η άποψη της πλειοψηφίας. Όχι γιατί αποδεχτήκαμε την αλήθεια της, αλλά γιατί οι καθηγητές μας, άνθρωποι με κύρος, μας την επέβαλαν, που και σε αυτούς την επέβαλαν, χωρίς να μας πούνε ότι αυτή απλά είναι μία άποψη, μία θεωρία που τότε ήταν αποδεκτή από την πλειοψηφία. Όμως όσο αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, τόσο ανοιγόμαστε και εμείς ώστε να ακούσουμε θεωρίες και απόψεις που ξεφεύγουν από το κατεστημένο, όσο και αν αυτές είναι εντελώς διαφορετικές.