Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ

Ο Πρίγκηπας Σεκ αναζήτησε τον Δάσκαλο του Ξίφους. Ο ήλιος ήδη είχε ανεβεί ψηλά στο μοναστήρι, όταν ξύπνησε, και ο Πρίγκηπας ένιωθε ότι επιτέλους είχε βρει τον Δάσκαλο που πάντα έψαχνε. «Που θα βρω τον Δάσκαλο;» ρώτησε το καλόγερο που ήταν συνοδός του. «Ο Δάσκαλος μου παρήγγειλε ότι σας περιμένει στον Κύκλο των Πολεμιστών» ήταν η απάντηση. Ο Πρίγκηπας αφού έφαγε κάτι πρόχειρο, ζώστηκε την χρυσή αρματωσιά του και το εξαίσιο ξίφος του και συνοδευόμενος από την ακολουθία του, είκοσι επίλεκτους σωματοφύλακες ξεκίνησε.

Ο ΞΙΦΟΜΑΧΟΣ

Μια φορά και έναν καιρό, στη μακρινή Κίνα γεννήθηκε ο τελευταίος γιος του Αυτοκράτορα. Ο πατέρας του ήταν ήδη πολύ μεγάλος για παιδιά, αλλά αυτό το παιδί ήταν σίγουρα κάτι ξεχωριστό για την Αυτοκράτειρα. Αυτή, μία μέρα πριν γεννήσει, ονειρεύτηκε το αγόρι της να χειρίζεται με μοναδικό τρόπο το σπαθί, και μετά να φεύγει μακριά. –«Ώστε έτσι, θα αποκτήσουμε ένα γιο ξιφομάχο» είπε ο Αυτοκράτορας όταν του εξιστόρησε το όνειρο η γυναίκα του. -«Εγώ, θα τον προτιμούσα λόγιο ή ποιητή, ή πάντως οτιδήποτε θα τον κράταγε κοντά μου, είναι βλέπεις το στερνοπαίδι μου», απάντησε η μητέρα του.

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ

«Άγγελε, υποψιάζομαι ότι όλα αυτά που μαθαίνει κανείς στην εκπαίδευση του είναι άχρηστα, και το σκεπτικό μου για αυτό είναι ότι τελειώνοντας τόσες τάξεις, τόσα μαθητοχρόνια, ανακαλύπτεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα αυθεντικό, ξεχωριστό, μεγαλειώδες. Περιμένεις να πιάσεις στη καλύτερη περίπτωση (στο παρελθόν) μία θεσούλα, αισθάνεσαι ότι δεν έχεις μάθει κάτι πραγματικό για τη ζωή, δεν μπορείς να κουμαντάρεις τις σχέσεις σου, να έχεις ενδιαφέροντα, να έχεις μία αυθεντική ζωή.»