ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Το μικρό παιδί είχε το σημάδι του θανάτου στο μέτωπό του. Ο Ταξιδιώτης που το έβλεπε να παίζει στη βρύση του μονοπατιού, απλά, το γνώριζε. Η μητέρα του παιδιού, σκονισμένη από το μακρύ ταξίδι, αλαφιασμένη, μια πρόσεχε το μικρό, μια κοιτούσε μέσα της το ζοφερό μέλλον. Κανονικά οι γυναίκες στην Ινδία είναι μαζεμένες, αυτή όμως είχε έναν σκοπό.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Ήταν ένα φθινοπωρινό πρωινό, που ο ήλιος έβγαινε από τον ορίζοντα. Φαινόταν μία ακόμα συνηθισμένη μέρα. Πράγματα τετριμμένα και μουντά διαμόρφωναν τη λίστα των τρεχουσών ενεργειών.

- «Ωχ, όλες αυτές οι βαρετές δουλειές, γιατί να πρέπει να τις κάνω», σκέφτηκε ο Αιμίλιος.

- «Η βαρεμάρα δεν υπάρχει στη Φύση, ακόμα και αν όλα τα πράγματα ακολουθούν κάθε μέρα την ίδια, επαναλαμβανόμενη, πορεία τους.», άκουσε τη γνώριμη φωνή του Άγγελου μέσα του.