Ο ΔΑΚΤΥΛΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ

Μια φορά και έναν καιρό, Ο Βούδας δίδασκε σε ένα χωριό της Ινδίας. Είχε κάνει ότι έπρεπε να κάνει, είχε πει ότι έπρεπε να πει και ήταν ώρα πια να φύγει, να πάει να διδάξει και αλλού.

Τότε ήταν που ήρθαν άνθρωποι από ένα καραβάνι, περίλυποι, ρακένδυτοι, σαλεμένοι. Είχαν δεχτεί επίθεση από μία συμμορία, τη πιο απάνθρωπη που υπήρχε που λήστευε τα πάντα, σκότωνε από σαδισμό, βίαζε από ευχαρίστηση, βασάνιζε τα θύματά της και άφηνε κάποιους ζωντανούς για να διηγούνται όσο ζουν, το πόσο περιβόητη συμμορία τους λήστεψε. Από όλους είχε αφαιρεθεί, ένα δάκτυλο, ο δείκτης του δεξιού τους χεριού.

Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

- Άγγελε, πως φαντάζεσαι ότι θα μπορούσε να είναι η Νέα Οικονομία; Ρωτάω γιατί βλέπω πως παντού γύρω μας, το οικονομικό πρόβλημα είναι αυτό που βρίσκεται στα χείλη όλων. Πως θα μπορούσε να διορθωθεί επιτέλους αυτή η κατάσταση και να κερδίσουμε όλοι μας την οικονομική ελευθερία μας;

Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΣΕΙΔΩΝ

Ήταν καιρό που μία ευγενική κυρία από το Κρίκελλο μας είχε πει: «Κάντε κάτι και για το δικό μας χωριό», ήταν ο καιρός που, που και που φορτώναμε ένα τηλεσκόπιο στο αμάξι, και δείχναμε τα αστέρια στην όμορφη Ευρυτανία τα καλοκαίρια.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ

Όλα είχαν καεί… και εκεί που ήταν ένα από τα πιο όμορφα μοναστήρια του Αγίου Όρους, ένας σωρός έμεινε που κάπνιζε… ευτυχώς σώθηκαν όλοι οι μοναχοί…. Βουβοί κοιτούσαν τώρα τον ηγούμενο τους, με τα μάτια τους μιλούσαν ωστόσο: «Τι θα κάνουμε τώρα; Πως θα πορευτούμε; Να διαλύσουμε τη μονή και να πάμε σε άλλα μοναστήρια;»