Εάν ο φόβος είναι η εσωτερική μας σκέψη ότι τα πράγματα θα πάνε στο χειρότερο, μήπως θα μπορούσαμε να αισθανθούμε πιο ελεύθεροι αν συνειδητά σκεφτόμασταν ότι τα πράγματα έχουν μία μαγική, υπέροχη κατάληξη;
Αν σε κάθε μας σκέψη κολούσαμε αυτή την εξαίσια κατάληξη, (έτσι απλά κολυμπώντας σε άγνωστα νερά) μήπως θα επηρεάζαμε συνειδητά την ίδια την εξέλιξη των γεγονότων, πρώτα σε ατομικό και κατόπιν σε συλογικό επίπεδο;
Δεν έχουμε πάψει ποτέ να αντιλαμβανόμαστε όταν η καρδιά και η ψυχή μας ανεβαίνει σε κραδασμούς, συχνότητα και φως, γιατί και η αμφιβολία όταν φωτίζεται γίνεται σιγουριά, γαλήνη και ευτυχία...
(Φωτογραφία από http://hippolysis.org/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου