ΡΑΜΑ

Ο Επιθεωρητής Υγείας μπήκε έτοιμος για φασαρίες στο φτωχό αγροτικό χωριό της Ινδίας. Υπήρχαν καταγγελίες από τον ιατρικό σύλλογο ότι ένας χωρικός, ονόματι Ράμα, θεράπευε ασθενείς χωρίς να είναι γιατρός. Αδιαφορώντας για τη κατάσταση υγείας του πληθυσμού, τη ποιότητα και επάρκεια του νερού και της τροφής, το πρώτιστο καθήκον του Επιθεωρητή ήταν να εξουδετερώσει αυτόν τον παρείσακτο που ήταν απειλή για την ύπαρξη του ιατρικού λειτουργήματος.

-  «Εεε εσύ!» φώναξε με γουρλωμένα μάτια σε ένα παιδάκι, που είναι αυτός ο Ράμα ο ψευτογιατρός;»

- «Τρία στενά πιο κάτω, εκεί που θα δείτε κόσμο, κύριε» είπε το παιδάκι, φεύγοντας μακριά.

«Α τον αχρείο, α τον απατεώνα, αν έχει κόσμο, σίγουρα έχει καταφέρει να ξεγελάσει πολλούς. Πόσοι αφελείς άνθρωποι υπάρχουν στην εποχή μας, που αντί να ακολουθούν την επιστήμη, ακολουθούν τις δεισιδαιμονίες.» σκέφτηκε, χαμογελούσε καθώς θυμόταν σε πόσους φουκαριάρηδες τέτοιους είχε κάνει μηνυτήριες αναφορές, πόσους είχε στείλει στα δικαστήρια και στις φυλακές και κυρίως πόσους είχε ρεζιλέψει και ξεφτιλίσει και με αυτό τον τρόπο, είχε την αναγνώριση των συναδέλφων του. Πρόσφατα είχε αποκτήσει μία χρυσή πλάκα από τον ιατρικό σύλλογο, σαν αναγνώριση των υπηρεσιών του.

Έξω από το φτωχικό σπίτι του Ράμα περίμεναν με ησυχία καμιά εικοσαριά ασθενείς με τους συνοδούς τους. Μόλις εκείνη τη στιγμή έβγαινε ένας ηλικιωμένος που είχε πρόβλημα με τη μέση του, και τώρα είχε θεραπευτεί. Τον ξεπροβόδιζε ο Ράμα, ένας ήσυχος λεπτοκαμωμένος μεσήλικας με φτωχικά ρούχα, αλλά με φωτεινά μάτια και χαμόγελο. Τον ευχαριστούσαν για τη θεραπεία, αλλά ο Ράμα τους έλεγε ότι αυτός δεν έκανε τίποτα και πως ο Θεός ήθελε όλοι οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι, χαρούμενοι και υγιείς.

Ο Επιθεωρητής ερεθίστηκε από αυτό το θέαμα, που του προκαλούσε αποτροπιασμό.

-«Εσύ είσαι ο Ράμα που παριστάνεις το γιατρό σε αυτούς τους αδαείς;»

-«Λέγομαι Ράμα, κύριε, ωστόσο δεν είμαι γιατρός, απλά παρακαλώ το Θεό να γιατρέψει αυτούς τους ανθρώπους.»

-Ναι, ναι ακούστηκαν φωνές από όλους: «Ο Ράμα με θεράπευσε, Ο Ράμα είναι καλός, Ο Ράμα με έσωσε ενώ οι γιατροί μου είχαν πει πως θα πεθάνω!»

-«Αρκετά! Ποιος σας έδωσε το λόγο ηλίθιοι; Με ποιο δικαίωμα τολμάτε να κρίνετε την Επιστήμη, το Κράτος και τους Νόμους που εκπροσωπώ ΕΓΩ που είμαι Επιθεωρητής Υγείας; Πόσο βλάκες είσαστε, για να πιστέψετε αυτόν τον αγρότη που με μάγια σας κάνει να νομίζετε ότι θεραπευτήκατε. Σιωπή, μην ξανακούσω κουβέντα γιατί θα πάτε φυλακή!

 Δε μου λες εσύ, Ράμα, έχεις άδεια άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος;»

-«Όχι κύριε»

-«Δεν γνωρίζεις ότι είναι παράνομο να ασκείς την ιατρική χωρίς να έχεις τίτλο σπουδών και επίσημη άδεια άσκησης επαγγέλματος;»

-«Δεν το είχα υπόψη μου κύριε, αλλά δεν έκανα κάτι κακό, βοήθησα κάποιους ανθρώπους να γίνουν υγιείς, χωρίς ποτέ να ζητήσω κάτι σε αντάλλαγμα.»

-«Αυτό που έκανες Ράμα είναι δύο φορές παράνομο: Και δεν έχεις άδεια, αλλά και στερείς από την ιατρική κοινότητα τα έσοδα που θα έπρεπε να είχε. Είσαι απαράδεκτος! Εγώ πήρα τη γνώση σε τόσους Δασκάλους και Ιατρικές Σχολές με κύρος και έρχεσαι εσύ ο σαλτιμπάγκος να κάνεις το γιατρό; Πες μου ποιος σου δίδαξε αυτό το πράγμα;»

-«Η γνώση που έχω κύριε, ήρθε από μόνη της, μέσα μου.»

-«Τι είπες, κάνεις δηλαδή έτσι το γιατρό; Δεν μαθήτευσες, δεν προσπάθησες, δεν πειραματίστηκες, δεν διάβασες βιβλία, δεν έκανες πρακτική;»

-«Όχι κύριε, όντας ήρεμος και άδειος έρχομαι κοντά στο Θεό, τότε όλα έρχονται και γίνονται σύμφωνα με το θέλημά Του.»

-«Ε, πραγματικά δεν χρειαζόμουνα καλύτερη ομολογία, από αυτό που είπες, σήκω, πάμε τώρα στην αστυνομία, από τώρα θα είσαι κρατούμενος γιατί είσαι επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία.»

Λέγοντας αυτά ο Επιθεωρητής ήταν ήδη έξαλλος. Είχε σηκωθεί όρθιος, έκανε απειλητικές χειρονομίες στον απόλυτα ήρεμο Ράμα και κουνούσε το μπαστούνι του ψηλά. Τότε με την άκρη του ματιού του είδε τον κόσμο να οπισθοχωρεί και να χάνεται τρέχοντας, κοίταξε πίσω του για να δει γιατί και τότε ….

Είδε μία βασιλική κόμπρα να είναι ερεθισμένη, όρθια, να σφυρίζει απειλητικά και να έχει φουσκώσει πλαταίνοντας το λαιμό της, δείχνοντας τα μαύρα σχέδια που βλέπουν οι μελλοθάνατοι.

Ο Επιθεωρητής εκείνη τη στιγμή έμεινε στο τόπο και ξεψύχησε από το τρόμο του.

Ο Ράμα είχε απομείνει απολύτως σιωπηλός και ακίνητος.  

Το μεγάλο φίδι ηρέμησε και με έναν σχεδόν ερωτικό τρόπο γλίστρησε δίπλα από τον Ράμα, για να χαθεί ξανά στο μεγάλο δάσος.

Ήταν ώρα για τον Ράμα να συνεχίσει το έργο του με τους ασθενείς του…