Μια φορά και έναν καιρό, τέσσερεις φίλοι πήγαν σε μία πόλη ξακουστή και αποφάσισαν να δούνε τα αξιοθέατά της. Κατέληξαν σε μία πλατεία να κοιτάζουν το άγαλμα του πρώτου ηγεμόνα.
Ο ένας κοίταγε το άγαλμα από το Βορρά και είπε στους συντρόφους του: Η έκφραση του προσώπου είναι αυτή που κάνει μεγαλειώδες το άγαλμα!
Αυτός που κοίταγε από τη Δύση είπε ότι η ασπίδα είναι πιο σπουδαίο πράγμα, βλέποντας την ξέρεις ότι ο ηγεμόνας ήταν πρώτα από όλα ένας άξιος προστάτης του λαού.
Αυτός που κοίταγε από το Νότο, έβλεπε στην σιδερόφραχτη πλάτη του, την αντοχή και το σθένος που χρειάζεται ένας μονάρχης.
Έχετε άδικο όλοι! Είπε αυτός που κοίταγε από την Ανατολή. Το υψωμένο σπαθί του είναι το σύμβολο της απόλυτης θέλησης που ξεχωρίζει τον πρώτο ηγεμόνα!
Άρχισαν λοιπόν ο κάθε ένας από τη θέση που βρισκόταν, να προσπαθεί να πείσει τους άλλους ότι αυτός είναι που έχει δίκαιο. Σε λίγο φώναζε ο ένας στον άλλον και ήταν έτοιμοι να αρχίσουν να βρίζονται μεταξύ τους, ξεχνώντας τη μέχρι τώρα φιλία που τους ένωνε, μια και όλοι είχαν περάσει μαζί κοινές δυσκολίες.
Ένας γεράκος που λιαζότανε στη πλατεία, προφανώς για να μπορέσει να συνεχίσει να ευχαριστιέται το να μην κάνει τίποτα, τους πρότεινε να γίνει αυτός κριτής για το ποιος έχει δίκαιο από τους τέσσερεις. Θα κάνετε αυτό που θα σας πω όμως, θα ήθελα να ξανακούσουμε την άποψη του καθενός, όμως βλέποντας ταυτόχρονα από τη θέση του.
Πήγαν λοιπόν όλοι μαζί στο Βορρά και θαυμάσανε το πρόσωπο, όλοι μαζί στη Δύση και εντυπωσιαστήκανε από την ασπίδα, το ίδιο στο Νότο από τη σιδερόφραχτη πλάτη και στην Ανατολή από το υψωμένο σπαθί.
Λοιπόν φίλοι μου, πιστεύω ότι έχετε δίκαιο και οι τέσσερεις!
Οι τέσσερεις φίλοι συμφώνησαν φυσικά, μια και είχε έρθει ο ένας στη θέση του άλλου, και σαν φίλοι ξανά, φύγαν από τη πλατεία.
Εικόνα: https://pixabay.com/photos/bridge-river-medieval-stones-5696831/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου