Μια φορά και έναν καιρό, καταμεσής σε μία πολυάνθρωπη χώρα ήταν ένα Βουνό, πανύψηλο, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ότι ήταν τόσο ψηλό που η κορυφή του ήταν μονίμως χαμένη στα σύννεφα.
Οι άνθρωποι της χώρας έβλεπαν αυτό το βουνό και αρχικά είχαν φτιάξει δεισιδαιμονίες και σκοτεινούς θρύλους για όποιον τολμούσε να ανέβει στο βουνό. Ότι θα πέθαινε μαρτυρικά, ότι θα ήταν ακατόρθωτο να φτάσει κανείς, ότι δεν τους αντιστοιχούσε να φτάσουνε ποτέ στην κορυφή του οι απλοί θνητοί.
Περάσαν τα χρόνια και οι αιώνες όμως, και γενιά με τη γενιά γεννήθηκε στους ανθρώπους ο πόθος να κατακτήσουνε το βουνό. Οι άνθρωποι της Ανατολής ξεκίνησαν να ανεβαίνουν, το ίδιο και οι άνθρωποι της Δύσης, ο καθένας από τη μεριά του. Όταν ο ένας είδαν τον άλλον ξεκίνησαν να μαλώνουν και να φιλονικούν: Οι άνθρωποι της Ανατολής υποστήριζαν ότι θα έπρεπε να ανέβουν από την Ανατολική πλευρά. Όχι, απαντούσαν οι άνθρωποι της Δύσης, πρέπει να ανεβούμε όλοι μας από τη Δυτική πλευρά.
Έτσι φιλονικούσαν μάταια προσπαθώντας ο ένας να πείσει τον άλλον ότι αυτός ήταν ο σωστός. Πιάστηκαν στα χέρια και ξεκίνησαν μία μεγάλη διαμάχη με εκατέρωθεν απώλειες.
Με αυτόν τον τρόπο όλοι οι άνθρωποι απέφευγαν να βρεθούν στη ρίζα του Βουνού, γιατί κινδύνευε η ζωή τους από τους άλλους.
Πέρασαν χρόνια έτσι.
Μια φορά έτυχε να βρεθεί μία νύχτα στη ρίζα του Βουνού ένα παιδί που είχε χάσει τη γίδα του. Στη προσπάθειά του να τη βρει, ανέβηκε κάπως στο Βουνό. Τα ξημερώματα είδε ότι είχε ήδη ανέβει κάπως στο Βουνό και του γεννήθηκε η περιέργεια να φτάσει επάνω. Έτσι ξεκίνησε και ανέβαινε, ανέβαινε, πέρασε μέσα στα σύννεφα και μπόρεσε να φτάσει στη κορυφή του Βουνού. Εκεί είδε ένα υπέροχο, ήσυχο, μαγικό κόσμο, γεμάτο από οτιδήποτε θησαυρούς είχε ονειρευτεί ο άνθρωπος ότι μπορούν να υπάρχουν.
Αφού πέρασε υπέροχα στην κορυφή, κράτησε όσο χρυσό και πολύτιμες πέτρες μπορούσε να σηκώσει και άρχισε να κατεβαίνει το Βουνό. Όταν έφτασε στη ρίζα του Βουνού, τον σταμάτησαν οι άνθρωποι που διαφωνούσαν και τον ρώτησαν που βρήκε αυτό τον θησαυρό. Μόλις τους είπε επάνω στη κορυφή του Βουνού, μαζεύτηκαν πολλοί άνθρωποι της χώρας και του έκαναν τη κρίσιμη ερώτηση: «Και από που ανέβηκες, από την Δύση ή από την Ανατολή;»
- Δεν ξέρω πραγματικά, γιατί ήταν νύχτα όταν άρχισα να ανεβαίνω. Όταν μετά συνέχισα να ανεβαίνω την ημέρα έβλεπα ότι υπήρχαν μονοπάτια και διαδρομές και από την Ανατολή και από τη Δύση και από τον Βορρά και από τον Νότο και ακολούθησα κάποια από αυτά, αφού όλα τους βγάζουν στην κορυφή.
Εικόνα: https://www.wallpaperflare.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου