Η ΣΟΦΙΑ

Μια φορά και έναν καιρό, ένας αναζητητής της αλήθειας, ο Πέτρος, μην αντέχοντας να ζει σε ένα κόσμο ψευτιάς, βίας και βασάνων αποφάσισε να φύγει από τη μεγαλούπολη που έμενε και να πάει σε ένα χωριό, να ξεφύγει πια από ένα αρρωστημένο τρόπο ζωής και να γνωρίσει τη σοφία μέσα στους απλούς ανθρώπους και τη Φύση.

Είχε διαβάσει πολλά βιβλία και είχε γνώμη και γνώση για το οτιδήποτε ωστόσο και ο ίδιος καταλάβαινε ότι κάτι του έλειπε και βαθιά μέσα του δεν είχε αυτοπεποίθηση, ήταν σίγουρος όμως για το τι δεν του άρεσε και έτσι πήρε το θάρρος και το κουράγιο να εγκαταλείψει όλα τα γνωστά.

Φτάνοντας στο χωριό, εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό σπιτάκι, ωστόσο ήταν φτωχό το χωριό, ο Πέτρος είχε λίγα υπάρχοντα και έτσι προσπάθησε να βγάζει αρχικά τα προς το ζειν, αλλά δυσκολευότανε. Στην ανάγκη του να βγάζει ένα μεροκάματο, αναγκάστηκε να κάνει τον ξυλοκόπο, να πηγαίνει βαθιά στο δάσος, και να φέρνει καθημερινά ένα φορτίο ξύλα. Ήταν πολύ δύσκολη και σκληρή αυτή η δουλειά όμως, γεμάτος ιδρώτα και εξουθενωμένος, επέστρεφε κάθε απόγευμα με το φορτίο, και ο Πέτρος δεν ήξερε πόσο ακόμα θα άντεχε να κάνει αυτή τη δουλειά, μιας και κάνοντας αυτή την κοπιαστική εργασία καθημερινά, πάλι δεν έβγαζε αυτά που έπρεπε, για να έχει ένα πιάτο φαγητό.

Του είχαν ζητήσει να φέρει ένα φορτίο Δρυός, απαγορευμένο για ξύλευση, και επειδή αυτό το ξύλο ήταν πολύτιμο, ήταν σπάνια τα δέντρα αυτά κοντά στο χωριό. Περπάτησε βαθιά στο δάσος λοιπόν ο Πέτρος και σε ένα ποταμάκι συνάντησε ένα υπέροχο μεγάλο δέντρο Δρυός, με αυτό θα έβγαζε τα αναγκαία ξύλα που του ζητήσανε, αλλά δεν ήθελε να κόψει το δέντρο αυτό. Ήταν σημαδιακό δέντρο, και απέπνεε μία ιερότητα. Ήταν απελπισμένος, έφυγε από μία άσχημη ζωή, πήγε σε ένα καλύτερο περιβάλλον, αλλά και πάλι ήταν υποχρεωμένος να κάνει πράγματα που δεν του αρέσανε. Σκέφτηκε να βάλει τέλος στη ζωή του από την απελπισία του, κλαίγοντας, αποφάσισε να δώσει λίγο χρόνο σε αυτή του την απόφαση, και τον πήρε ο ύπνος κάτω από τη Βελανιδιά.

Στον ύπνο του παρουσιάστηκε η Δρυάδα, το πνεύμα που ζούσε μέσα στη Βελανιδιά:

- «Σε ευχαριστώ Πέτρο που δεν  με έκοψες, και έτσι συνεχίζω να ζω και να αντιλαμβάνομαι αυτό το κόσμο που ζεις. Θα σε βοηθήσω στο πρόβλημά σου. Για να ξεπεράσεις τη κατάστασή σου, χρειάζεσαι σοφία!»

- «Μα για αυτήν εγκατέλειψα όλα τα γνωστά, αλλά και πάλι βλέπεις δεν μπορώ ούτε ένα μεροκάματο να βγάζω….»

- «Βρες πρώτα  τη σοφία! Μετά θα μπορέσεις να λύσεις όλα σου τα προβλήματα!»

- «Και που θα βρω έναν τέτοιο άνθρωπο που έχει τη σοφία;»

- «Στη κορυφή του Αγίου Όρους ζει ένας γέροντας…..»

Ο Πέτρος ξύπνησε αμέσως μετά και συνεπαρμένος από αυτό το προφητικό όνειρο, έφυγε τρέχοντας, παρατώντας τα καθημερινά, για να πάει στο Άγιο Όρος. Χρειάστηκε να περπατήσει, να ζητιανέψει, να χαθεί αρκετές φορές, άλλα συνέχισε τη προσπάθειά του. Ο νους του, του έλεγε τι βλακεία κάνεις, που πιστεύεις στα όνειρα, αλλά ο Πέτρος συνέχιζε τη κοπιαστική πορεία του για το βουνό.

Με τα πολλά κατάφερε να το βρει και με χίλιους δύο κόπους να φτάσει στη κορυφή του. Εκεί δεν συνάντησε άλλον από έναν παράξενο γέροντα, που του φάνηκε πολύ αλαφροΐσκιωτος.

- «Γέροντα, μπορείς να μου δώσεις τη σοφία;»

- «Δεν μπορώ τώρα παιδί μου, με φωνάζει η καρδερίνα μου και πρέπει να πάω….»

Ο Πέτρος ακούγοντας αυτό, αποχαιρέτησε το γέροντα και έφυγε αμέσως «Θεέ μου, σαλεμένος είναι ο παππούς….»

Μετά από εβδομάδες και από μήνες ο Πέτρος γεμάτος κακουχίες και ίσα-ίσα ζωντανός, ξαναέφτασε στο χωριό που ξεκίνησε και πήγε κατευθείαν στην ιερή βελανιδιά, έπεσε για ύπνο, και κάλεσε τη Δρυάδα.

- «Δρυάδα, με γέλασες! Με έστειλες να βρω έναν σοφό, αλλά αυτός ήταν σαλεμένος!»

- «Πέτρο, εσύ από μόνος σου αποφάσισες ότι για να βρεις τη σοφία πρέπει να βρεις έναν σοφό, και ξεκίνησες το κοπιαστικό ταξίδι σου, ενώ τη σοφία μπορείς και μόνος σου να την αποκτήσεις, αλλά ακόμα και έτσι δεν σε γέλασα, πραγματικά έφτασες στον σοφό γέροντα, αλλά ούτε που τον αναγνώρισες!»

- «Τι έκανε λέει; Τη πάτησα τόσο πολύ σαν βλάκας;

Γιατί τη πάτησα; Και….. μπορείς να μου πεις πως θα βρω τη σοφία;»

- «Οι δύο ερωτήσεις σου Πέτρο, έχουν την ίδια απάντηση:

Για να βρεις τη σοφία μάθε…. πρώτα να ακούς και έπειτα να μιλάς….»