ΟΔΗΣΣΟΣ

Θα μπορούσε να διηγείται ο καταγόμενος από τη Γρανίτσα, τότε Ταγματάρχης Κωνσταντίνου Ιωάννης, από τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία το 1919 :

Στις 7 Μαρτίου φτάνουμε στην Οδησσό. Η Θερμοκρασία είναι σταθερά τη μέρα 10 με 15 βαθμούς υπό του μηδενός. Δεν έχουμε τίποτα, οι στρατιώτες δεν έχουν καραβάνες και χρησιμοποιούν για δοχεία φαγητού κάτι παλιά κονσερβοκούτια, μας μοίρασαν κάτι ελάχιστα κλινοσκεπάσματα, και πολλές …… αγγλικές κουνουπιέρες! Παγώνουμε τα βράδια. Έξω από τη πόλη καταφθάνουν οι Μπολσεβίκοι.

Η Γαλλική Διοίκηση έδωσε εντολή να κόψουμε τα δέντρα των πλατειών της πόλης για να ζεσταθούμε, συμμετείχαμε και εμείς να εξοικονομήσουμε και εμείς κανένα καυσόξυλο. Φοβερή ακρίβεια. Με όλο το επίδομα για ιματισμό (300 δραχμές) πήρα μία πετσέτα 2 κουβαρίστρες και ένα σώβρακο…. Ευτυχώς οι Αξιωματικοί της XIII Μεραρχίας με προμήθευσαν με ύφασμα για να φτιάξω μία στολή και με μάλλινα εσώρουχα. Με έσωσαν.

Η Οδησσός είχε υπέροχες εκκλησίες, με υπέροχες εικόνες και χρυσό παντού μέσα. Είχε υπέροχους ψάλτες και ψάλτριες. Με είχε πιάσει μία ακατανόητη μανία, να επισκέπτομαι κάθε μία από αυτές τις εκκλησίες τα απογεύματα και να ανάβω κερί. Ήταν γεμάτες από κόσμο, Μπολσεβίκους και Αντιμπολσεβίκους που κάνανε παρακλήσεις για να σωθούν. Ήταν επικίνδυνη πράξη από μέρους μου να εκτίθεμαι έτσι.

Όπως έμαθα αργότερα, οι καλοί μου Εύζωνοι με παρακολουθούσαν διακριτικά, ακροβολίζονταν στην εκκλησία και με πρόσεχαν μην με δολοφονήσει κάποιος Μπολσεβίκος. Αυτό έχει σαν εξήγηση ότι με είδανε πως πολέμησα στην Μπερεζόφκα, και ενώ η ζωή ενός καλού Αξιωματικού είναι αδιάφορη σε καιρό ειρήνης, σε καιρό πολέμου είναι εξαιρετικά πολύτιμη για τη ζωή των στρατιωτών…..

Κατά τη νύχτα επικρατεί σφαγή μεταξύ των Μπολσεβίκων και των Αντιμπολσεβίκων. Το πρωί ήταν γεμάτα πτώματα οι δρόμοι. Παίρνουμε την εντολή να ερευνήσουμε και να αφοπλίσουμε μία Μπολσεβικική συνοικία. Την περικυκλώσαμε και αρχίσαμε να ερευνούμε τα σπίτια για όπλα. Οι γυναίκες αλλόφρονες μας επιτέθηκαν με νύχια και με δόντια για να μας λυντσάρουν. Δεν βρήκαμε όπλα, βρήκαμε όμως πολλές κόκκινες σημαίες….

Οι Μπολσεβικικές στρατιές γυροφέρνουν την Οδησσό. Ο Μπολσεβίκος Στρατάρχης Γρηγόριεφ βγάζει προκηρύξεις τοιχοκολλημένες στους δρόμους: Μας δίνει τελεσίγραφο να εγκαταλείψουμε τη πόλη μέχρι τις 24 Μαρτίου. Σε συνθήκες πανικού Γάλλοι και Έλληνες αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη πόλη, όσο ακόμα κρατάει μία πλωτή Γαλλική γέφυρα στον Δνείστερο. Μετά δεν θα μπορούμε να φύγουμε, μόνο να πεθάνουμε θα μπορούμε.

Αρχίζουμε την αναδίπλωση. Οι Γάλλοι ανατινάζουν μία σιδηροδρομική γέφυρα πίσω μας στο Μπουγκαλίκ. Εκτιμάνε ότι οι Μπολσεβίκοι θα χρειαστεί να κάνουν 2 μήνες να την επισκευάσουν. Θα είμαστε ασφαλείς στην οπισθοχώρησή μας. Οι Εύζωνοι παρατήρησαν 2 μέρες μετά, μία αμαξοστοιχία να περνάει τη γέφυρα. Ο μακαρίτης πια, τότε Λοχαγός Καραθανάσης τους εξήγησε το φυσικό φαινόμενο: Αντικατοπτρισμός.

Μην ανησυχείτε, δεν είναι τίποτα….. Ο Αντικατοπτρισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο που γίνεται στη θάλασσα και στους μεγάλους κάμπους όπως εδώ, τους εξήγησε με επιστημονικό στόμφο ο Καραθανάσης, τονίζοντας κάθε τόσο, αργά, τη δύσκολη λέξη και για αυτόν. Οι Εύζωνοι ωστόσο βλέπανε πίσω του, την αμαξοστοιχία να πλησιάζει…. Ώσπου κάποια στιγμή τα εχθρικά πυροβόλα των Μπολσεβίκων άρχισαν να βάλλουν….

Πως τόπες αυτό το φινόμενου κυρ Λοχαγέ; Και τι λες για τις κανονιές τώρα;

Οπότε ο Καραθανάσης γυρίζοντας τινάζεται ολόρθος βλέποντας την εχθρική αμαξοστοιχία και με τη ρουμελιώτικη πια προφορά του, τους λέει; «Ρε πιάστι τα τφέκια σας κι βαράτε τους να πάνε στου διάουλου αυτοί και ο  αντικατουρπισμός μαζί….»        

Βασισμένο στο προσωπικό Ημερολόγιο του Στρατηγού Κωνσταντίνου Ιωάννη.