Στη μικρή πόλη ζούσαν 5 τυφλοί. Τους άρεσε να συναντιούνται κάθε μέρα που δεν έβρεχε, να κάθονται σε ένα συγκεκριμένο παγκάκι του πάρκου και να νιώθουν στο σώμα τους την ζεστή αίσθηση του ηλίου, να μυρίζουν τον αέρα, και με την οξυμένη τους αίσθηση της ακοής να καταλαβαίνουν ποιος περνάει από κοντά τους.
Μιλούσαν μεταξύ τους και χαιρόντουσαν αυτή τους τη συνύπαρξη. Οι 4 από αυτούς ήταν εκ γενετής τυφλοί, ο 5ος ωστόσο κάποτε σαν παιδί είχε αντικρύσει τον ήλιο, τα χρώματα και τις μορφές. Ο 5ος τυφλός ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία, περπατούσε πια με μεγάλη δυσκολία, ήταν αυτός ωστόσο που είχε μεγαλύτερη εμπειρία και συχνά συμβούλευε τους άλλους.
Το πάρκο της μικρής πόλης απέκτησε προσωρινά έναν ελέφαντα, όλοι οι πολίτες ερχόντουσαν να δούνε από κοντά το μεγαλοπρεπές ζώο, και οι τυφλοί μοιραζόντουσαν έμμεσα αυτή τους την εμπειρία ακούγοντας τα σχόλια τους: “Μα πόσο μεγάλο ζώο είναι. - Ναι, μα και πόσο ήσυχο” επίσης χάρη στην ευαίσθητη φύση τους μοιραζόντουσαν την έξαψη και τον ενθουσιασμό του πλήθους, που μπορούσε να αντικρύσει τον ελέφαντα.
Αλλά αυτοί δεν μπορούσαν, ήταν βλέπεις τυφλοί. Καθόντουσαν λοιπόν στο γνώριμο παγκάκι τους νιώθοντας τη ζέστη του ήλιου. Ο φύλακας του πάρκου τους συμπαθούσε, αλλά και τους λυπόταν που δεν ήταν ικανοί να δούνε τον ελέφαντα, ο οποίος σε λίγες μέρες θα μεταφερόταν σε ένα άλλο πάρκο.
Τους πρότεινε λοιπόν το εξής: 5 λεπτά πριν κλείσει το πάρκο, τότε που δεν ήταν κανένας επισκέπτης, θα τους έβαζε να πιάσουν με τα χέρια τους τον ελέφαντα.
“Απαγορεύεται να ανοίξω το κλουβί και να σας βάλω μέσα, αλλά είμαι βέβαιος ότι ο ελέφαντας δεν θα σας πειράξει. Αλλά θα έχετε μόνο 5 λεπτά στη διάθεσή σας, γιατί μόνο τότε ο Προϊστάμενος μου λείπει για να πάει να κλείσει τη κεντρική πόρτα του ζωολογικού κήπου. Θέλετε;”
- “Ναι θέλουμε” είπαν με έξαψη, με ένα στόμα οι 4 τυφλοί.
- “Εγώ δεν θα μπορέσω, είμαι πολύ αργός για να προλάβω” είπε ο 5ος τυφλός. “Αλλά προσπαθήστε όλοι σας να πιάσετε τον ελέφαντα και να μου τον περιγράψετε. Έτσι θα είναι σαν να τον έπιασα και εγώ!”
Πραγματικά την επόμενη μέρα το απόγευμα, λίγο πριν κλείσει το πάρκο, ο φύλακας άνοιξε τη πόρτα του κλουβιού και οι 4 τυφλοί όσο μπορούσαν πιο γρήγορα πήγαν και ο καθένας έπιασε ένα μέρος του ελέφαντα. Πόσο παράξενο πράγμα ήταν αυτός ο ελέφαντας. Ήταν διαφορετικός από οτιδήποτε άλλο είχαν ποτέ τους αγγίξει.
Ακριβώς στα 5 λεπτά ο φύλακας τους φώναξε να επιστρέψουν και αυτοί γρήγορα επέστρεψαν στο παγκάκι.
“Πως ήταν ο ελέφαντας;” τους ρώτησε ο 5ος τυφλός.
“Ήταν ένα μεγάλο φίδι που το άγγιζα και αυτό κουλουριαζότανε!” είπε ο 1ος.
“Ήταν ένα μεγάλο όρθιο βαρέλι που το άγγιζα και αυτό έφτανε από τη γη ως εκεί ψηλά που δεν μπορούσα να φτάσω!” είπε ο 2ος.
“Ήταν ένας μεγάλος όρθιος τοίχος που δεν είχε άκρη ούτε αριστερά ούτε δεξιά!” είπε ο 3ος.
“Ήταν ένα σκοινί που κρεμόταν από πάνω και σίγουρα ήταν καλά στερεωμένο γιατί δεν μπορούσα να το τραβήξω!”
Τότε άρχισαν και μάλωναν οι 4 τυφλοί μεταξύ τους. “Ο ελέφαντας είναι ένα φίδι, το έπιασα. - Όχι είναι ένα βαρέλι, το ακούμπησα. - Όχι είναι ένας τοίχος, είμαι σίγουρος. - Όχι κάνετε λάθος, ένα σκοινί είναι!”
Ακουγόντουσαν οι φωνές τους και κάπου ξεχώριζαν οι λέξεις Φίδι, βαρέλι, τοίχος και σκοινί. Οι 4 τυφλοί ύψωναν ο καθένας τη φωνή του, για να επιβάλλουν την άποψή τους στους άλλους, και φώναζαν όλο και δυνατότερα γιατί βλέπεις κανένας από τους 4 δεν άκουγε τους άλλους και ήταν σίγουρος ο καθένας για την άποψή του και μόνο.
Ο 5ος τυφλός αντίθετα δεν μιλούσε καθόλου, δεν τον απασχολούσε η έντονη συζήτηση, ήταν σιωπηλός, κοιτούσε κάτι μέσα του, μέσα από τις σκέψεις και τις αναμνήσεις του.
Αφού δεν βγάλανε άκρη οι 4 τυφλοί μεταξύ τους, αποφάσισαν να βγάλει ο 5ος τυφλός την απόφαση για το ποιος από αυτούς έχει τελικά δίκαιο. Άρχισε ο καθένας από αυτούς να περιγράφει όσο καλύτερα μπορούσε αυτό που έπιασε, με λεπτομέρειες και με στοιχεία.
Ο 5ος τυφλός τους άφησε να τελειώσουν τις περιγραφές τους ο ένας μετά τον άλλον.
“Λοιπόν, ποιος από εμάς έχει δίκαιο, για τον ελέφαντα, πες μας, εσύ που μπορείς να είσαι αντικειμενικός κριτής και άκουσες και τους 4 μας!”
“Φίλοι μου, και οι 4 από εσάς έχετε δίκαιο, διότι από την πλευρά που πλησιάσατε τον ελέφαντα, είχε ο καθένας σας μία διαφορετική οπτική γωνία, η οποία ήταν σωστή. Όλοι σας είσαστε σωστοί! Την ώρα που μιλάγατε ωστόσο, συνδυάζοντας τις 4 περιγραφές σας, μου ήρθε η ανάμνηση όταν ήμουν πολύ μικρό παιδί μιας εικόνας σε ένα βιβλίο, που είδα με ένα παράξενο ζώο:
Τα πλευρά του ήταν σαν τοίχος, τα πόδια του σαν βαρέλια, η ουρά του σαν σκοινί, η προβοσκίδα του σαν φίδι, ήταν γκρίζο, ζωγραφισμένο κάπου μέσα σε μία βαθιά ζούγκλα. Ήταν ένας ελέφαντας!”
Οι 4 τυφλοί προσπάθησαν να φανταστούν με τα μάτια της ψυχής τους την συνδυαστική εικόνα του ελέφαντα που προέκυψε από τις επιμέρους 4 εικόνες.
Α! Ώστε έτσι λοιπόν είναι ένας ελέφαντας!
Αγαπημένοι όλοι τους ξανά φύγαν από το πάρκο ακολουθώντας ο καθένας το δικό του δρόμο για το σπίτι.
Το παρόν άρθρο ετοιμάστηκε για λόγους επικοινωνιακής διάχυσης του προγράμματος erasmus+ με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης “Climate Ambassadors in Action” code 2023-1-HU01-KA210-SCH-000154521.
Ιστοσελίδα του προγράμματος:
http://www.climateambassadorseu.net/
Διασκευή από μία αρχαία ιστορία
Εικόνα: https://gecdesigns.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου