Οι Εφοπλιστές είχαν χρηματοδοτήσει την ίδρυση και λειτουργία μιας ναυτικής σχολής στο νησί. Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, ο Διευθυντής της έθεσε τα θεμέλια λειτουργίας της. Ήθελε μία σχολή που να δώσει πραγματικά εφόδια στους μαθητές της, ώστε αυτοί, κάποια μέρα να μπορούν να πάνε ταξιδεύοντας, στα πέρατα του κόσμου.
Στο νησί έμενε επίσης ένας γέρο καπετάνιος, από αυτούς που είχαν φτάσει και επιστρέψει από τα πέρατα του κόσμου, με το δέρμα του κόκκινο και τραχύ από τον κάματο και την αλμύρα, με τα μαλλιά και τα γένια του ολόασπρα, γεμάτος από την εμπειρία μιας ολάκερης ζωής στη θάλασσα, στα λιμάνια και στους σταθμούς του κόσμου. Είχε ξεκινήσει από το μηδέν, χωρίς να γνωρίζει τίποτα. Είχε μπαρκάρει κάποτε από παιδί, και έφτασε μέχρι πρώτος καπετάνιος σε αυτά τα μεγάλα πλοία που πηγαίνανε στον ωκεανό.
Ο Διευθυντής επιδίωξε την επαφή με τον γέρο Καπετάνιο. Τον γοήτευε αυτός ο άνθρωπος που έμαθε τα πάντα με την εμπειρία, ενώ αυτός, αρκετά νεώτερος, έμαθε τα περισσότερα στα θρανία, στις σχολές και τα πανεπιστήμια. Από την άλλη, ο γέρο Καπετάνιος απλά περίμενε να έρθει η ώρα του, η μεγαλύτερη διασκέδαση του ήταν να κάθεται αμίλητος στη ταβέρνα και να αγναντεύει το πέλαγο, οπότε κάθε παρέα σε αυτή του την κατάσταση ήταν καλοδεχούμενη.
Ο Διευθυντής, αρκετά πιο ομιλητικός, μιλούσε στον γέρο Καπετάνιο, για τις λεπτομέρειες της Σχολής, τα μαθήματα, τις δραστηριότητες, την άθληση. Του έλεγε παράλληλα για την αυστηρότητα και την πειθαρχία της. Απαγορευόταν οι σπουδαστές να βγαίνουν εκτός σχολής, και να έρθουν σε επαφή με τη πόλη και το λιμάνι, έμεναν στο οικοτροφείο. Εάν έπρεπε να κάνουν μία εκπαιδευτική επίσκεψη κάπου, αυτή γινόταν οργανωμένα. Είχε το σκοπό του ο Διευθυντής. Ήθελε τα παιδιά να αποκτήσουν την καλύτερη προετοιμασία με τα μαθήματά τους, με τις δραστηριότητες και τα αθλήματα να ασκούνται, να είναι συνεχώς απασχολημένα, ώστε να αποκτήσουν με το χρόνο και έναν καλό χαρακτήρα. Για αυτό πήγαινε και τα απογεύματα, τους έκανε πρόσθετα μαθήματα, τους έκανε γεωγραφία, τους έδειχνε φωτογραφίες από τα λιμάνια, τις συνήθειες των λαών, φωτογραφίες από τους ντόπιους, που σίγουρα κάποτε θα έβλεπαν, ώστε να είναι από τώρα προετοιμασμένοι.
Τη πρώτη χρονιά, ο Διευθυντής μιλούσε στον γέρο Καπετάνιο με ενθουσιασμό. Τα παιδιά ήταν όλα τους εξαιρετικά, είχε στη διάθεσή του το καλύτερο μαθητικό δυναμικό, και ήταν βέβαιος ότι θα τους έκανε εξαιρετικούς απόφοιτους, δόκιμους ναυτικούς. Ο γέρο Καπετάνιος δεν του είπε τίποτα.
Τη δεύτερη χρονιά, ο Διευθυντής αντιμετώπιζε προβλήματα στη σχολή. Υπήρχαν απειθαρχίες, βανδαλισμοί, ασυνέπειες, παραβατικές συμπεριφορές από τη μία και από την άλλη, κάποιοι άλλοι μαθητές δυσκολευόντουσαν να προσέχουν, ήταν μελαγχολικοί, αφηρημένοι, χαμένοι στον κόσμο τους, εντελώς παθητικά όντα. Ο Διευθυντής αντιμετώπιζε τους πρώτους με ποινές, με ανακρίσεις, με αυστηρότητα. Τους δεύτερους προσπαθούσε να τους ξυπνήσει με φωνές, να τους επαναλαμβάνει τα μαθήματα, να τους παρακινεί για να γίνουν ενεργητικοί. Ο γέρο καπετάνιος δεν του είπε τίποτα.
Τη τρίτη πια χρονιά, τα προβλήματα στη σχολή επιδεινώθηκαν. Όλες οι προσπάθειες του Διευθυντή έπεφταν στο κενό. Τα παιδιά είχαν γίνει πια είτε βίαια, είτε παθητικά. Είχε χαθεί το ενδιαφέρον για τη μάθηση και είχε μείνει μόνο η ρουτίνα, η υποχρέωση, το ωράριο, η διεκπεραίωση. Όλος ο μαγικός κόσμος που είχε ονειρευτεί ο Διευθυντής είχε καταρρεύσει. Υπήρχαν σκάνδαλα, συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις. Ο Διευθυντής σκεφτόταν πια να παραιτηθεί.
- «Είναι φανερό ότι εγώ είμαι αυτός που έκανε λάθος. Είχα στη διάθεσή μου τους καλύτερους μαθητές και έγιναν οι χειρότεροι. Εφόσον είμαι εγώ ο Διευθυντής της Ναυτικής Σχολής, εγώ φέρω την ευθύνη. Αλλά πες μου σε παρακαλώ με ειλικρίνεια, χρειάζομαι όσο τίποτε άλλο την δική σου άποψη. Έχεις μία ολόκληρη ζωή με εμπειρία ναυτικού. Τι έκανα λάθος και πως μπορώ να το διορθώσω; Πες μου!»
Ο γέρο Καπετάνιος πήρε κάποιες ανάσες σιωπηλός αγναντεύοντας τη θάλασσα.
- «Από τη δική μου σκοπιά των πραγμάτων, δεν υπάρχει ζήτημα σωστού ή λάθους, μια και αυτό είναι μια παροδική εικόνα, απλά πήρες μια εμπειρία της ζωής.
Τη πρώτη χρονιά, ο προστατευτικός σου και φιλεκπαιδευτικός χαρακτήρας φαινομενικά είχε αποτελέσματα. Τη δεύτερη χρονιά όμως ήδη είδες ότι το να έχεις τα παιδιά κλεισμένα στους τέσσερεις τοίχους τα κάνει βίαια ή παθητικά. Προσπάθησες να το αντιμετωπίσεις συνεχίζοντας να έχεις τα παιδιά κλεισμένα. Αυτό όμως είναι αφύσικο. Τα παιδιά πρέπει να βγουν έξω στη ζωή από κάποια στιγμή και μετά.»
- «Μα καπετάνιε μου, εάν έβγαζα έξω τα παιδιά, αυτά θα μπορούσαν να πάνε στο λιμάνι, να πέσουν σε καμία αποβάθρα, να πάνε σε κάποιο πορνείο, σε κάποια ταβέρνα, να γνωρίσουν κάποιους πραγματικά πολύ επικίνδυνους ανθρώπους που συχνάζουν στα λιμάνια.»
- «Σίγουρα. Από την άλλη όμως Διευθυντή μου, πως περιμένεις να προετοιμάσεις ναυτικούς έτοιμους να πάνε στα πέρατα της γης, εάν δεν τους επιτρέπεις να πάνε μέχρι το λιμάνι του νησιού τους;
Η Ζωή είναι ένα μεγάλο σχολείο, και η εμπειρία είναι τα μαθήματά της. Θέλουμε να ζήσουμε την εμπειρία, και το χρειαζόμαστε όσο τίποτε άλλο. Είναι φυσικό. Κανένας, ούτε καν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε τη δύναμη να σταματήσουμε να βιώνουμε με την εμπειρία. Θα ήταν το ίδιο με το θάνατο αυτό.
Πάντα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, και αισθανόμαστε ότι κάνουμε το σωστό. Κάποια στιγμή αντιλαμβανόμαστε ότι κάναμε λάθος. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, απλά πήραμε την εμπειρία, γίναμε σοφότεροι.
Στη Ζωή δεν κάνουμε συνειδητά λάθος, βιώνουμε εμπειρίες, και συνεχώς γινόμαστε καλύτεροι. Δεν είμαστε κακοί ή καλοί. Είμαστε καλοί και γινόμαστε καλύτεροι κάθε στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ότι κάναμε λάθος, και έτσι προχωράμε.»
- «Μα γιατί δεν μου είπες τίποτα για αυτό το λάθος μου, να κρατάω τα παιδιά περιορισμένα, αυτά τα τρία χρόνια;»
- «Γιατί δεν θα είχε κανένα νόημα να σου το πω. Δεν ήσουν έτοιμος να το ακούσεις. Δεν είχες πάρει την εμπειρία ακόμα, δεν είχες καταλάβει ότι έκανες λάθος.»
- «Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνω λοιπόν;»
- «Εσύ και μόνο εσύ, πρέπει να το βρεις μόνος σου. Με την εμπειρία.»
Το παρόν άρθρο ετοιμάστηκε για λόγους επικοινωνιακής διάχυσης του προγράμματος erasmus+ “Environmental Education in Action” code 2022-1-PL01-KA210-SCH-000080902 το οποίο στοχεύει στη μεταφορά μεθόδων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που εφαρμόζονται σε διαφορετικές Ευρωπαϊκές χώρες με την ανταλλαγή καλών πρακτικών. www.ecoacteu.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου