Στη μικρή πόλη ζούσαν 5 τυφλοί. Τους άρεσε να συναντιούνται κάθε μέρα που δεν έβρεχε, να κάθονται σε ένα συγκεκριμένο παγκάκι του πάρκου και να νιώθουν στο σώμα τους την ζεστή αίσθηση του ηλίου, να μυρίζουν τον αέρα, και με την οξυμένη τους αίσθηση της ακοής να καταλαβαίνουν ποιος περνάει από κοντά τους.
Οι Εφοπλιστές είχαν χρηματοδοτήσει την ίδρυση και λειτουργία μιας ναυτικής σχολής στο νησί. Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, ο Διευθυντής της έθεσε τα θεμέλια λειτουργίας της. Ήθελε μία σχολή που να δώσει πραγματικά εφόδια στους μαθητές της, ώστε αυτοί, κάποια μέρα να μπορούν να πάνε ταξιδεύοντας, στα πέρατα του κόσμου.
Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα πολύ μεγάλο νησί, υπήρχαν 3 Βασίλεια. Δύο μεγάλα: το Δυτικό και το Ανατολικό και ένα μικρό Βασίλειο που ήταν στο κέντρο του νησιού.
Κάποτε ήταν ένας άνθρωπος βασανισμένος ο ίδιος που μετέφερε φασαρίες, διχόνοιες, και μίσος όπου πήγαινε. Ήταν ίσως ώρες-ώρες ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στη Γη.
Είχε μία υγεία μονίμως σπασμένη ο καημένος, αλλά τον έβλεπες στις ευτυχισμένες του στιγμές ότι ήταν ένας κατά βάθος καλός άνθρωπος που έψαχνε τρόπο να απεγκλωβιστεί από αυτή την παγίδα θανάτου όπου βρισκότανε, που ήταν χειρότερη ίσως από μια φυλακή.
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν στον έναστρο ουρανό, ένα μικρό αστέρι. Βρισκόταν κάπου στους Βόρειους αστερισμούς και με έναν μαγικό τρόπο καταλάβαινε όταν μιλούσαν για αυτό. Όταν λοιπόν έστρεψαν τα τηλεσκόπια τους οι άνθρωποι προς εκείνη τη περιοχή του ουρανού άκουγε πως το καταγράψανε: Σαν η.
Συνήθως η προσοχή μας βρίσκεται «χαμένη» σε μία χαώδη μηχανική νοητική διαδικασία «αυτόματου πιλότου» (συχνά αρνητικών) σκέψεων. Η Ενσυνείδηση σημαίνει να βγαίνουμε εκτός αυτής της μηχανικής νοητικής διαδικασίας και να πάρουμε το τιμόνι του ελέγχου της προσοχής μας.
Μια φορά και έναν καιρό, καταμεσής σε μία πολυάνθρωπη χώρα ήταν ένα Βουνό, πανύψηλο, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ότι ήταν τόσο ψηλό που η κορυφή του ήταν μονίμως χαμένη στα σύννεφα.
Οι άνθρωποι της χώρας έβλεπαν αυτό το βουνό και αρχικά είχαν φτιάξει δεισιδαιμονίες και σκοτεινούς θρύλους για όποιον τολμούσε να ανέβει στο βουνό. Ότι θα πέθαινε μαρτυρικά, ότι θα ήταν ακατόρθωτο να φτάσει κανείς, ότι δεν τους αντιστοιχούσε να φτάσουνε ποτέ στην κορυφή του οι απλοί θνητοί.
Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα Βασίλειο, ήταν ένας Υπουργός.
Ήταν πολύ ικανός, δίκαιος, εργατικός και προικισμένος ο Υπουργός, ωστόσο κάποια στιγμή συκοφαντήθηκε και έπεσε στη δυσμένεια του Βασιλιά.
Αυτός τον καταδίκασε να πεθάνει στην κορυφή ενός πύργου, που ήταν πολύ απότομος για να τον κατέβει κανείς και δεν είχε καμία πρόσβαση για να ανεβεί κάποιος από κάτω.
